Πολυετές
παχύφυτο που φυτρώνει σε βραχώδεις ακτές της Μεσογείου. Χρώμα βλαστών
και φύλλων γλαυκό. Άνθη κιτρινοπράσινα που βγαίνουν σε σκιάδια με 8-36
ακτίνες. Φυτρώνει στις ακτές της Μεσογείου και του Ευρωπαϊκού Ατλαντικού.
Η περιγραφή του Διοσκουρίδη(2, 129)είναι πολύ χαρακτηριστική: ''θαμνώδες
βοτάνιον, που απλώνεται σε πλάτος και έχει ύψος ενός πήχυ.Φυτρώνει σε
παραθαλάσσιους τόπους και έχει πολύ στιλπνά φύλλα και υπόλευκα, σαν
της γλιστρίδας, πιο πλατιά και πιο επιμήκη με αλμυρή γεύση...''
ΙΑΤΡΙΚΗ: Χρησιμοποιείται ως διουρητικό από τα χρόνια του Ιπποκράτη (4ος αι.π.Χ.) μέχρι τις μέρες μας! Ο σπουδαίος αυτός γιατρός της αρχαιότητας το συνιστούσε ως εμμηναγωγό, όπως και άλλοι μεταγενέστεροι γιατροί. Θεωρείται αποτοξινωτικό βότανο.
ΧΡΗΣΗ:
Οι νεαροί βλαστοί και τα φύλλα του συλλέγονται και διατηρούνται στην
άλμη. Η μέθοδος αυτή είναι αρχαιοτάτη. Αναφέρεται από τον Διοσκουρίδη:
"λαχανεύεται εφθόντε και ωμόν
εσθιόμενον,και ταριχεύεται εν άλμη" (1,129).
Χρησιμοποιούνται σε σαλάτες. Επίσης, βλαστοί και άνθη τηγανίζονται και
γίνονται ομελέτες.