ΣΥΛΛΟΓΗ:
Συλλέγονται τα άνθη του (Απρίλιο-Ιούνιο, ανάλογα με την πρωιμότητα ή
μη της κάθε περιοχής)
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Μονοετές ποώδες φυτό με βλαστούς λείους όρθιους 10-30 εκ.
Φύλλα δις ή τρις πτεροσχιδή, με φυλλάρια τριχοειδή. Τα άνθη σε κεφάλια
που μοιάζουν σαν μικρή μαργαρίτα. Τα περιφερειακά ανθίδια είναι γλωσσοειδή
λευκού χρώματος. Τα κεντρικά είναι σωληνοειδή κίτρινα. Τα σπέρματα (αχαίνια)
είναι μικρά 1 χιλ. μήκος, σχήματος υποκυλινδρικού, λίγο κυρτά. Ανθίζει
την άνοιξη και έχει χαρακτηριστική οσμή. Μεσογειακό φυτό που φυτρώνει
σε χέρσους τόπους και άκρες
μονοπατιών.
ΙΣΤΟΡΙΑ: Η ελληνική ονομασία χαμόμηλο οφείλεται στο αρχαίο χαμαίμηλον ''δια την προς τα μήλα ομοιότητα της οσμής'', όπως λέει ο Γαληνός. Ήταν δηλαδή τα μήλα που βρίσκονταν ''χαμαί''. Λόγω του σχήματός του οι Αιγύπτιοι το αφιέρωσαν στον ήλιο. Στην Ελλάδα το λένε και λουλούδι του Αγίου Γεωργίου, επειδή ανθίζει την εποχή της γιορτής του (23 Απριλίου).
ΙΑΤΡΙΚΗ: Φυτό που χρησιμοποιείται συνεχώς από τα προϊστορικα χρόνια μέχρι σήμερα και αναφέρεται από όλους τους γιατρούς της αρχαιότητας! Πλούσια πηγή αντιοξειδωτικών ουσιών (φλαβόνες). Είναι ευστόμαχο, αντιφυσητικό, αντιφλεγμονώδες, αντιαλλεργικό και αντιφλογιστικό σε δερματίτιδες ή επιπεφυκίτιδα.
Οι Έλληνες γιατροί της αρχαιότητας το συνιστούσαν για τα νεύρα και
τις παθήσεις των νεφρών και του συκωτιού,
ενώ ο Ιπποκράτης το θεωρούσε εμμηναγωγό, όταν καταναλωνόταν
χλωρό. Έτσι, ίσως, εξηγείται το όνομα του γένους (matricaria από το
λατινικό matrix=μήτρα). Ο Διοσκουρίδης
αναφέρει ότι αποβάλλει τις πέτρες από την ουροδόχο
κύστη και θεραπεύει τα φουσκώματα, τον ίκτερο,
τις άφθες του στόματος. Η λαϊκή ιατρική το χρηιμοποιεί
για τη θεραπεία δερματικών παθήσεων, τραυμάτων, νοσημάτων της στομαχικής
κοιλότητας, κ.α. Θεωρείται καλό καταπραϋντικό και άριστο
αντισηπτικό
φάρμακο.
ΧΡΗΣΗ:Συμμετέχει
σε πολλά καλλυντικά όπως βαφές, αντηλιακά, κρέμες κ.α. Άνθη
χαμόμηλου και μολόχας συλλέγονται ακριβώς την ίδια εποχή (Άνοιξη) και
συνδιάζονται άριστα σε ροφήματα. Με χαμόμηλο φτιάχνεται ένα
από τα πιο διαδεδομένα εγχύματα, γνωστό σε πολλούς λαούς. Καταναλώνεται
συνήθως ως χαλαρωτικό και για την αντιμετώπιση της αϋπνίας,
καθώς και για κομπρέσες στα μάτια.
Η χρήση του στη μαγειρική είναι περιορισμένη. Στην παραδοσιακή μαγειρική δεν γνωρίζουμε να χρησιμοποιείται.