Από
το φυτό κίκι παράγεται το κικινέλαιο.
Το ισχυρό αυτό καθαρτικό δεν είναι άλλο από το ευρύτερα γνωστό ρετσινόλαδο. από το οποίο και το λαϊκό όνομα του φυτού "ρετσινολαδιά".
Φυτό δικότυλο, ιθαγενές της Αφρικής. Καλλιεργείται από αρχαιοτάτων χρόνων στην Ινδία. Υπάρχει αυτοφυής και στην τροπική Αφρική, την Υεμένη, και το Αφγανιστάν. Είναι φυτό πολυετές. Φθάνει μέχρι τα 3 μέτρα. Στα τροπικά κλίματα μπορεί να φθάσει και τα 12 μέτρα.
Καλλιεργείται για τους σπόρους του, που περιέχουν 35-55% λάδι. Η παγκόσμια
καλλιέργεια του φθάνει τα 14 εκατ. στρέμματα και η παραγωγή σε ρετσινόλαδο
ή κικινέλαιο τους 400.000 τόνους. Η Ινδία, η Βραζιλία και η Ρωσία καλλιεργούν
10 εκ. στρέμματα. 
Στη χώρα μας δεν καλλιεργείται. Βγαίνει ανεξέλεγκτα σε εγκαταλειμμένα οικόπεδα, σε μπάζα και σε ρεματιές Θα μπορούσε να ήταν εναλλακτική λύση στην αναδιάρθρωση των καλλιεργειών στη νότιο Ελλάδα. Σημειωτέον ότι οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης εισάγουν 70.000 τόνους ρετσινόλαδο και 40.000 τόνους σπόρο.
Το λάδι χρησιμοποιείται ως λιπαντικό μηχανών αεροπλάνων και πλοίων, παραγωγή σαπουνιών, βερνικιών, στη βυρσοδεψία κ.α. Οι σπόροι, οι βλαστοί και τα φύλλα είναι δηλητηριώδη. Οι καρποί της μοιάζουν με μικρές αγκαθωτές μπάλες. Αυτές οι μπάλες κλείνουν μέσα τους κάτι σπόρους που μοιάζουν με τσιμπούρια, εξ ου και η ονομασίας κρότωνας. Απ αυτούς τους σπόρους βγαίνει το ρετσινόλαδο, που χρησιμοποιήθηκε από την πρακτική και επίσημη ιατρική, σαν καθαρτικό και κατά της δυσκοιλιότητας.
Το ρετσινόλαδο χρησιμοποιήθηκε και από την αστυνομία της δικτατορίας
του Μεταξά. Για να ομολογήσουν τη δράση τους κατά του καθεστώτος οι
συλληφθέντες έπαιρναν με το ζόρι ρετσινόλαδο και μετά τους έβαζαν να
καθίσουν πάνω σε μια κολόνα πάγου.