Βοσουελία (Boswellia carterii Birdw)

Δένδρο αυτοφυές στη Μέση Ανατολή, την Κίνα, το Ιράν, το Λίβανο, και την Αφρική.

Η ρητίνη που προέρχεται από τή χάραξη του φλοιού του δέντρου έχει γαλακτώδη υφή και άσπρο χρώμα, και όταν έρχεται σε επαφή με τον αέρα, παίρνει χρώμα κεχριμπαριού και ονομάζεται λιβάνι. Το έλαιο (μύρο) που παράγεται μετά την απόσταξη ατμού της ρητίνης, έχει ένα ευχάριστο, πικάντικο και γλυκό άρωμα.

Από τους κλασικούς χρόνους το κόμμι και ο φλοιός εισάγοντο στην Ελλάδα και χρησιμοποιύντο και ως φάρμακο και ως μύρο.

Το ευωδιαστό θυμίαμα θα εισαχθεί στις λατρευτικές συνάξεις των πρώτων χριστιανών. Από την αρχή της χρήσης του έχει συνδεθεί με την πνευματικότητα, τη φιλοσοφία, και το ένστικτο.

Στην αρχαία Αίγυπτο χρησιμοποιήθηκε στις θρησκευτικές τελετουργίες. Στην Κίνα, την Αίγυπτο, και την Ινδία, έχει χρησιμοποιηθεί με σκοπό την ενίσχυση και την εμβάθυνση της διαδικασίας περισυλλογής. Οι Αιγύπτιοι επίσης χρησιμοποίησαν τη βοσουελία στη διαδικασία βαλσαμώματος.

Η αξία του ήταν μεγάλη και συγκρίνεται με την αξία των πολύτιμων πετρών, των πολύτικμων μετάλλων, και με αυτήν ακόμη του του χρυσού. Ένδειξη της αξίας αυτής αποτελεί και η αναφορά του Ευαγγελίου «Προσήνεγκον αυτώ δώρα, χρυσόν, λίβανον και σμύρναν», στην προσκύνηση των Μάγων στο νεογέννητο Χριστό στη φάτνη της Βηθλεέμ .

Η παράδοση λέει ότι νέος με τ' όναμα Λίβανος ταξίδευε στην Ερυθρά θάλασσα και τα λιμάνια της ανατολικής Μεσογείου και εμπορευόταν την βοσουελία , μεταμορφώθηκε στο ομώνυμο φυτό και μόνο τότε κατάφερε να επιβάλει τη χρήση της.

Πασίγνωστες είναι οι θεραπευτικές ιδιότητες της θερμαντικής ρητίνης. Και στην Ανατολή και στη Δύση χρησιμοποίησαν το έλαιο, που προέρχεται από τη ρητίνη για ασθένειες του στομάχου, του αναπνευστικό συστήματος, και του νευρικού συστήματος. Δημοφιλέστερη είναι όμως η χρήση του για την φροντίδα του δέρματος.