Το Ηλιοτρόπιο
έφτασε στον ελληνικό χώρο από την Εγγύς Ανατολή, και συχνά αντιμετωπίσθηκε
ως απλό ζιζάνιο.
Η κλίση του προς τον ήλιο το προίκισε με αρχοντικές καταβολές. Οι δύο
πανέμορφες 
θυγατέρες του
Ορχάνου, Λευκοθέα και Κλυτία, βασιλιά στη μακρινή Βαβυλώνα, ερωτεύθηκαν
τον Απόλλωνα.
Όταν όμως ο θεός φανέρωσε την προτίμηση του στη Λευκοθέα, η αδελφή της
την κατέδωσε στον πατέρα τους, προκαλώντας την άμεση θανάτωσή της. Οργισμένος,
ο θεός του φωτός απέρριψε τις προτάσεις της ζηλότυπης Κλυτίας. 
Εννέα ολόκληρες ημέρες η πριγκίπισσα ατένιζε το πύρινο άστρο εκλιπαρώντας ένα βλέμμα αγάπης, μέχρι που μεταμορφώθηκε σε λευκορόδινο άνθος, το ηλιοτρόπιο.
Στα φαρμακογνωστικά εγχειρίδια το ποώδες φυτό αντιμετωπίζεται κατά κύριο λόγο ως ξηραντικό, σε απόλυτη συνέπεια με την αποτελεσματικότητα του στην καταπράυνση ποικίλων δερματικών παθήσεων.
Οι ιδιότητες τούτες παραπέμπουν σε σύζευξη γης και πυρός, εξιστορώντας έτσι, με τρόπο υπαινικτικό, τα πάθη της Κλυτίας, με γήινες ενοχές και συνάμα εμποτισμένης με τη λάμψη του λατρευτού της ηλίου.