ΣΥΛΛΟΓΗ:
Ιούνιοs-Οκτώβριος.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ:μονοετέs πολύκλαδο λείο και σαρκώδεs φυτό. Βλαστοί
έρποντες ή λίγο ανερχόμενοι. Φύλλα αντωειδή-προμήκη με σφεινοειδή βάση.
Άνθη κίτρινα χωρίς μίσχο στιs μασχάλες των βλαστών ή επάκρια μονήρη
η κατά δέσμες. 
Σπέρματα
μαύρα σε ωόδεις κάψες. Υπάρχει ποικιλία με μεγαλύτερα φύλλα και βλαστούς.
Είναι φυτό μεσογειακό και φυτρώνει στα καλλιεργούμενα χωράφια και ιδιαίτερα
στους αρδευόμενους λαχανόκηπους
ΙΑΤΡΙΚΗ: Ο Ιπποκράτης τη θεωρούσε φάρμακο για γυναικολογικά
προβλήματα και ιδιαιτέρως για την μητρορραγία, ο Γαληνός
για το μούδιασμα των δοντιών και των ούλων και
ο Διοσκουρίδης την περιελάμβανε στα οφθαλμικά φάρμακα.
Ο ίδιος την αναφέρει ως επουλωτικό των πληγών και ίαμα για τις ξινίλες
του στομάχου, τις αιμορροϊδες και άλλα. Η λαΪκή ιατρική την
χρησιμοποίησε ως αντιπυρετικό φάρμακο, συνήθεια που
έχει της ρίζες της στην Ελληνική αρχαιότητα! Τελευταία η ιατρική έχει
στρέψει σε αυτό το ταπεινό βοτάνι το ενδιαφέρον της και τα αποτελέσματα
ειναι εντυπωσιακά: Η βιολογική σημασία της γλιστρίδας ειναι μεγάλη γιατί,
εκτός από τις διάφορες βιταμίνες, περιέχει και το περίφημο οξύ Ω3 που
κατεβάζει τη χοληστερίνη.
ΧΡΗΣΗ:
Έχει υπόξινη γεύση και χρησιμοποιείται κυρίως σε σαλάτες. Μπορεί να
γίνει και τουρσί για χειμωνιάτικη σαλάτα. Με γλιστρίδα φτιάχνονται σούπεs
ενώ μπορεί να μαγειρευτεί με κρέαs ή ψάρι.
Οι περιηγητέs του 16ου -17ου αιώνα που επισκέφτηκαν την Αίγυπτο περιγράφουν
ένα δροσιστικό παρασκεύασμα που δινόταν και στουs ασθενείs που παρουσίαζαν
πυρετό: γλιστρίδα με γιαούρτι! 
Ακόμη και σήμερα φτιάχνουν στην Κρήτη με γιαούρτι και γλιστρίδα μια ξεχωριστή δροσιστική σαλάτα, ιδιαίτερα τουs καλοκαιρινούs μήνεs.
Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΥ: O Aγάπιοs Λάνδοs,αυτοs o πολυπράγμων καλόγεροs του 17ου αιώνα, θεωρεί τη γλιστρίδα ''ψυχρό'' χορταρικό και συνιστά να τρώγεται με βασιλικό, ρόκα, κάρδαμο, σκόρδο κ.α.
Σύμφωνα με τη magda ohnefalsch Richter, στην Κύπρο του 19ου αιώνα η γλιστρίδα εθεωρείτο άριστο συνοδευτικό για τιs σούπεs.