"Κι ως είδεν τη λαβωματιάν απ' τη πικρή σαΐτα, το αίμα πρωτοβύζαξεν,
κατόπιν απιθώνει, βοτάνια που ξερε, μ' αυτά το τραύμα μαλακώνει.
(Ομήρου Ιλιάδα Δ' 217-219, μτφρ Γ. Ψυχουντάκη /Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης)
Κι ο πρωταφέντης Αγαμέμνονας απηλογιά του δίνει:
«Καλέ Μενέλαε, να 'ταν άμποτε σαν που το λες' ωστόσο
γιατρός θα σε κοιτάξει γρήγορα, κι απάνω στην πληγή σου
βοτάνια θ' απιθώσει, οι μαύροι σου για να γλυκάνουν πόνοι.»
(Ομήρου Ιλιάδα Δ' 188-191, μτφρ Μετάφραση: Ν. Καζαντζάκη - Ι.Θ. Κακριδή http://www.kat.gr/kat/P/km/Txt/Iliad/Kaz/Iliad4.htm
Από σαϊτιά ο Διομήδης, ο άτρομος γιος του Τυδέα, λαβώθη,
από κοντάρι κι ο Αγαμέμνονας κι ο γαύρος Οδυσσέας,
από σαγίτα ακόμα ο Ευρύπυλος πα στο δεξιό μερί του.
Τώρα οι γιατροί με τα βοτάνια τους τ' αρίφνητα γνοιάζονται
Να γιάνουν τις πληγές• αμέρωτος εσύ μονάχα μένεις.
(Ομήρου Ιλιάδα Π' 30-34, μτφρ Μετάφραση: Ν. Καζαντζάκη - Ι.Θ. Κακριδή http://www.kat.gr/kat/P/km/Txt/Iliad/Kaz/Iliad16.htm